‘Let it go!’ (deel 1 van 4)

Hoe een liedje een veteraan uit zijn trauma haalt en dat zingen een natuurlijke respons is van ons allemaal.

Deel 1 van een serie van 4 over medemenselijk contact en het positieve effect daarvan op trauma en stress.

soldaat-en-zwarte-hond-knuffelen
Photo by Pixabay on Pexels.com

Look at me!

Heeft u ze ook gezien, de ontroerende beelden van Edwin Vermetten die zijn maat Paul Guest tijdens de dubbeltenniswedstrijd uit zijn trauma haalt door te zingen? Wat gebeurt er op het tenniscourt tijdens de Invictus Games in Sydney? Paul raakt door het geluid van een laag overvliegende helikopter in een oud trauma. Hij dissocieert en belandt in een overlevingsstand, de bevriezing. Edwin ziet direct dat er iets niet klopt. Hij slaat zijn armen om hem heen en begint tegen hem te praten: ‘Look at me, let it go! Let it go!’ Eerst in woorden en daarna zingend naar het liedje uit de film Frozen van Disney. Dit tafereel duurt zo’n 10 minuten. Zijn maat herstelt en ze zetten de wedstrijd voort.

‘Dat zou toch iedereen moeten doen?’

De beelden gaan viraal en Edwin is niet meer uit de media weg te slaan. In interviews zegt hij dat hij instinctief handelde: ‘ik deed maar wat…’ Hij wordt herkend op straat en iedereen noemt hem een held. Het verbaasd hem dat iemand helpen als een bijzonderheid wordt gezien: ‘Dat zou toch iedereen moeten doen?’ Natuurlijk is het bijzonder wat Edwin deed, én het is een reactie die dichterbij ons staat dan we misschien, na het zien van de indrukwekkende beelden, denken.

Aanraking verbindt

Het is namelijk ons instinct en we doen allemaal vaak automatisch wat Edwin ook deed: We houden iemands hand vast als diegene het moeilijk heeft, we spreken bemoedigende woorden toe, zacht en met aandacht. We nemen onze baby’s en kinderen bij ons als ze huilen of pijn hebben, we wiegen ze in onze armen, praten ze melodieus toe of… zingen we een liedje als troost. Aanraking, het horen van prettig stemgeluid en elkaar aankijken zijn 1e levensbehoeften, het verbindt ons met de ander. Het effect is dat we tot rust komen en daarna volgt meestal weer plezier. Een oorlogstrauma zoals dat van Paul ontregelt het zenuwstelsel ernstig. Edwins fantastische handelen beïnvloedt Pauls zenuwen positief: de stress ebt weg, wat maakt dat Paul kan terugkomen in het hier en nu en het spel kan hervatten, weer kan genieten van dit prachtige evenement. Met als kers op de taart, het winnen van de wedstrijd!

Leave a Reply